«Έτρωγε με περισσότερη όρεξη τώρα, σχεδόν κατακτώντας την τροφή του, ευγνώμων για το δώρο της γεύσης. Χωρίς να μπορεί να φανταστεί ότι το φαγητό, το κάθε φαγητό που τρώμε, μας φέρνει στο νου ένα σπίτι, μια αυλή, μια μάνα σκυμμένη πάνω από τηγάνια και κατσαρόλες, την ευτυχία ενός καλοκαιρινού μεσημεριού με γεμιστά, τη ζεστασιά ενός χειμωνιάτικου τραχανά με φίλους γύρω απ' το τραπέζι, μια υπαινικτική φράση που έμεινε στη μέση μαζί με τα χόρτα του βουνού, ένα ερωτικό βλέμμα πάνω από καυτερό σπετζοφάι στο Πήλιο. Άνθρωποι, τόποι, εποχές και στιγμές που μπορούν να συνδυαστούν με αφορμή μια γεύση.»
Από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία.